(Cep telefonumdan yaziyorum, turkce karakter ile ilgili kusurlar affola)
Beni en derinden etkileyen hocalarimdan Zeynep Aksoy bu yil bir youtube kanali acti: Zeynep Aksoy ile Reset. Her gece saat 22’de, canli yayinda, ucretsiz meditasyon yaptiriyor. Ben de her gece onunla birikte meditasyon yapiyorum. Her aksam 20 dakika. Beş aşamadan olusan bir meditasyon. Her asamada nefese odaklanmayi kolaylastirmak icin zihne bir oyuncak veriliyor. Detaylar icin kanali takip edebilirsiniz.
Zeynep Hoca bu meditasyonların öncesinde, beşer dakikalik konuşmalar yapıyor. Onlar da epey yol gösterici, kapı aralayıcı.
Meditasyonda vurgulanan, nazikçe ve yargisizca olani biteni izlemek. Yani hareketsiz ve gozler kapali otururken bedendeki hisleri, nefesi, zihinden gecenleri ve disardan gelen uyaranlari; ses, koku, doku, her ne ise, yargisizca gozlemlemek. Ve Zeynep Hoca soruyor: gozlemleyen kim? Bu dusuncelere, hislere tanik olan kim?
Sen kimsin? Bedenim ben degilim, orasi kesin, bunu hepimiz biliyoruz. Zihnim ben miyim acaba? Ben zihnim isem, zihnimin urettigi dusuncelerim, duygularim da ben miyim? Yoksa bu dusunce ve duygulari sessizce, nazikce, yargisizca gozlemleyen mi benim?
Yoga matimin uzerinde yoga yaparken kendimi gozlemliyorum. Zihnimden gecenler soyle; ne zamandir calisiyorsun hala gucsuzsun, hala ust bedenin zayif, calis, daha cok plank ve chaturanga calis… Olmuyor iste, olmuyor! Yapamayacaksin. Senin pratigin bu kadar, omur boyu bu kadarini yapabileceksin.
Sefkatli ve yargisizca 🙂 kendimi gozlemliyorum. Bu yonume, yani kendini surekli elestirip yetersiz bulan bu yonume, sefkatle ve yargisizca tanik oluyorum. Hmm, bugun de boyle demek ki, olsun, bugun de boyle olsun… Fark ediyorum ki boyle gunlerimde yoga bana zevk vermiyor, hatta kendimi, bedenimi incitebiliyorum boyle zamanlarda.
Sonra baska bir gun, yine matin ustunde yogami yaparken, gozlerimi kapatarak yapiyorum tum pratigi ve bir de bakiyorum ki zevk aliyorum, yargisizca ve sefkatle yapiyorum yogami. Bu da ok! Bugun de boyle, diyorum artik.
Su tanik olan ile ozdeslesmek cok kilit bir mevzu. Basina gelen her seyi, olaylari, bu olaylara verdigin tepkileri, duygularini, dusuncelerini, yaptiklarini, yapmadiklarini, hepsini yukardan, yargisizca ve sefkatle izlemek! Tipki bilgisayar oyunu izler gibi. Ben bunlarin hicbirisi degilim. Ne dusuncelerim ben, ne duygularim ben, ne yaptiklarim ettiklerim ben. Ben sadece yukardan izleyenim. Yargilamadan, sefkatle. Mind blowing! Bu cok acayip birsey…