“Yoga beklentisiz, umutsuz olma halidir” demiş Osho. Tam olarak bu şekilde ifade etmemiş belki ama anlamı böyle, ben kendi sözcüklerimle ifade ettim. Demiş ki: “Derin bir illüzyonda yaşıyoruz, umudun, geleceğin ve yarının illüzyonunda.”
O halde, ben Yoga’nın çok ama çok uzağındayım. Hep gelecekte yaşıyorum, umut ederek. Oysa, biliyorum, umduklarıma kavuştuğumda da huzura ermeyeceğim, yine yeni umutların peşine düşeceğim.
“İşte bu kısır döngüden kurtulmanın yolu, öz disiplinle yoga yapmak, yani asanaları pratik etmektir,” diye de eklemiş. Benim gibi acemiler, ancak asana pratiği esnasında zihninin esaretinden kurtulabilirmiş. Zamanla, asanaya gerek kalmadan zihnimi kontrol etmeyi, onu amaca yönelik kullanmayı öğrenebilecekmişim.
Evet, zihnim gelecekte yaşıyor, hayal kurarak, umut ederek kendimi uyuşturmayı seviyorum. Bunun yanında, öz disiplin sahibi değilim.
Belki, günlük rutinime sağlıklı beslenme, bakımlı ve şık olmak için adımlar atma ve yoga pratiği ekleyebilirim bir gün. Ne güzel olur…
Yargılamıyorum kendimi bak, sadece durum tesbiti yapıyorum…