Bugün benim doğum günüm. 35 Yaş, yolun yarısı eder. Şöyle bir geriye bakıyorum da, neler yaşamışım. Macera romanı gibi vesselam. Bugün ise güvenli sıcak bir limanda anın tadını çıkarıyorum, çok şükür.
Hayatımda ilk kez bugün (kızımın doğumu ile başlayan süreci kastediyorum), yarın ne olacak, bir sonraki adım ne, düşünmeden, akışta yaşıyorum. Oysa bu benim için imkansız gibiydi hep. Herdaim yarını düşünürdüm. Hep hedefler vardı kafamda. O hedeflere ulaşmak için deli gibi çalışır, hedefe ulaşır ulaşmaz da yeni bir hedefin peşine düşerdim. Ama makul insanlar gibi taş üstüne taş koymazdım da. Dikey değil yatay çalıştım hep. Yani, bir işe girip adım adım yükselmedim. Birçok işe girip farklı hayatları deneyimledim. Sanırım benim hayat amacım da buydu. Değişik koşullarda, bambaşka mekanlarda, türlü türlü hayatları deneyimlemek ve kendimi tartmak, tanımaya çalışmak. Şimdi de bir kadının başına gelebilecek (bence) en özel, en güzel şeyi, anneliği tadıyorum. Hayatımda ilk kez, elde ettiğim bir hedefin önemi zamanla azalmadı. Azalmak ne kelime, an be an arttı, artıyor.
İşte bu nedenlerle, bu doğumgünüm benim için ÇOK ama ÇOK özel. Yolun yarısında, en nihayet ANNEyim. Güvenli, sıcak bir limanda, maceraların en büyüğünü yaşıyorum.
Bu muhteşem duyguyu bana tattırdığı için her an, her nefeste Allah’a şükrediyorum. Ve hemen ardından dua ediyorum, Allah’ım isteyen herkese, hayırlısı ile nasip et yarabbim.
NOT: Hamile olduğumu anladığım andan itibaren muazzam dindar bir kadın oldum çıktım. İki lafın biri, inşallah, maşallah, amin ve elbette ÇOK ŞÜKÜR :))