Dün sabah ve ögleden sonra çok sevdiğim dostlarımla görüştüm, ayrı ayrı. Evde olmanın en güzel yanlarından birisi de bu, hafta arası gündüz gündüz plan yapabilmek.
Bu sabah Yogarooms’da Yara’nın dersine girdim. Çarşamba günkü dersten sonra ilaç gibi geldi. Çarşamba günkü hoca konuşmaktan derse konsantre olamadı, beni pozlara hazırlamak yerine, onu yapabiliyor musun bir dene diyerek dersin başından çaturanga yaptırdı. Ben tabi çtonk yere çakıldım. Yok sanırım henüz duramıyorum dedim. Oysa bugün Yara’nın dersinde misler gibi çaturanga yaptım (kendi çapımda tabi:) Yani, demek istediğim o ki, Yara yavaş yavaş adım adım bedeni ısıtıp hazırlayarak zorlu pozları dahi kolayca yapmamı sağlıyor. Doğal olarak dersten son derece iyi çıkıyorum. Yara’ya birkaç kitap sordum. Uzunca süredir kitaplarla hiç aram yok ama yine de Yoga ile ilgili okumak istiyorum. Oysa çocukken ve gençlik yıllarımda tam bir kitap kurduydum. Acaba neden böyle oldum ki? Bu soruyu evrene salıyorum ve demek ki hayatımın bu döneminde böyle olması gerekiyor diyerek kendimi rahatlatıyorum.
Yara dersi bitirirken bizi rahat bir oturma pozuna davet etti. Eller göğüste, avuç içleri birbirine değiyor halde, gözlerimizi kapatmamızı ve dikkatimizi kaş ortasına vererek, kendimizi ışıl ışıl parlarken hayal etmemizi istedi. Zihnimizin pozitif enerji ve düşünceleri çeken bir mıknatıs olduğunu hayal ettik ve mümkün olduğunca fazla pozitif enerji ve düşünce ürettiğimizi düşledik. Birkaç kez OM çektikten sonra, Namaste diyerek dersi bitirdik.
Starbucks’a uğradım, bir chai tea latte ve kepekli havuçlu kek ile enerji depoladım. Birazdan da kızıma koşacağım.
Bu haftasonu için planlar şöyle, yarın saat 11’de yoga, ardından kızımla yürüyüş. Pazar günü de annemlerde kahvaltı-brunch.
Herkese iyi haftasonları…